పద్యం:2

అటజనికాంచె భూమిసురు డంబరచుంబి శిర స్సర జ్ఝరీ:
పటల ముహుర్ముహు ర్లుఠ దభంగ తరంగ మృదంగ నిస్వన:
స్ఫుట నటనానుకూల పరిఫుల్ల కలాప కలాపిజాలమున్‌:
కటకచరత్‌ కరేణు కర కంపిత సాలము శీతశైలమున్‌:

అర్థం:

భూమికి సురుడు (ఇంద్రుడు) అటజనికాంచె (అడవిలో) తలపై అంబరాన్ని (ఆకాశాన్ని) తాకుతూ, నీటిరాశి పతనమై మృదంగ (ఢమరుకం) ధ్వనిని పుట్టిస్తూ ప్రవహించే సరస్సుల నుండి తరంగాలు పడి మళ్ళీ లేచి (తటస్థితి), స్పష్టంగా కనిపించే నాట్యానికి అనుకూలంగా విరబూయిన కలాపాల కిరణములలో (మయూరాలు) సంచరిస్తూ, ఆ తటస్థితి నేలపై కర్ణపు ముద్రలను కలిగి (ఆ ముద్రలను అటవి ఏనుగులు చింతిస్తూ కదులుతున్నాయి), శీత శైలమున్ (తీవ్ర శీతలత గల పర్వతంలో).