పద్యం : 37
శ్రీ వక్షోజకురంగ నాభ మెద పై జెన్న్ం ద విశ్వంభూ
దేవిన్‌ దత్క_మలాసమీపమున(బీతీన్‌ నిల్పి నాడోయను
గా వందారుసనందనాదినిజ భక్త శేణికిం దో(చురా
జీవాక్షుండు కృతార్థుజేయు శుభదృష్టిన్‌ గృష్టరాయాథిపున్.
అర్థం :
విశ్వంభరుడు (విష్ణువు) తన వక్ష స్థలంలో ఉన్న లక్ష్మీ దేవిని, కమలాలలో నివసించే, భక్తి శ్రేణితో వందనలను అందుకొన్న వాడు. గోవిందుడు (విష్ణువు), తన భక్తులను కృతార్థులను చేసి, వారికి శుభ దృష్టి ప్రసాదించి, దేవతల రాజును ఆనందపరచువాడు.