భూమి పట్ల

ప్రాచీన కాలంలో, ఒక చిన్న గ్రామంలో ప్రజలు సంపూర్ణ సంతోషంగా జీవించేవారు. అందుకు ప్రధాన కారణం వారు భూమిని దైవంగా భావించి, దానిని గౌరవించడం. వారి జీవన విధానం, ఆచారాలు, నైతికత భూమి పట్ల ప్రేమను ప్రతిబింబించేవి.

సీతయ్య భూమిని ప్రేమించేవాడు, ఆచారాలను పాటించేవాడు. రామయ్య సీతయ్యకు స్నేహితుడు, ఆధునిక పద్ధతులు అనుసరించే రైతు.

సీతయ్య తన పొలంలో పంటలను సేంద్రీయ పద్ధతిలో సాగు చేసేవాడు. భూమి పట్ల ఆయనకు ఉన్న ప్రేమ, గౌరవం వలన, ఆయన పంటలు ఎల్లప్పుడూ సమృద్ధిగా పండేవి. ఒక సంవత్సరం, ఆ గ్రామంలో తీవ్రమైన కరవు వచ్చింది.

వర్షాలు లేకపోవడం వలన, పంటలు పొడిగిపోయాయి. రామయ్య తన పొలంలో రసాయన ఎరువులు వాడినా, పంటలు దిగుబడిని ఇవ్వలేదు. సీతయ్య మాత్రం సేంద్రీయ వ్యవసాయం చేసినందువల్ల, కొన్ని పంటలు పండించగలిగాడు.

సీతయ్య తన పొలంలో పండిన పంటలను గ్రామస్థులకు పంచాడు. అతను భూమిని గౌరవించి, ప్రేమించి, కష్ట కాలంలో కూడా ప్రజలకు సాయం చేసాడు. రామయ్య తన తప్పును గుర్తించి, భూమి పట్ల గౌరవం, ప్రేమను నేర్చుకున్నాడు. ఈ కథ ద్వారా వేమన భూమి పట్ల గౌరవం, ప్రేమ, సంరక్షణ యొక్క ప్రాముఖ్యతను బోధిస్తున్నారు.

భూమి మనకు జీవనాధారం, దానిని గౌరవించి, ప్రేమించి, కాపాడితే, అది మనకు ఎల్లప్పుడూ మంచి ఫలితాలను ఇస్తుంది. భూమిని కాపాడడంలో, దానిని ప్రేమించడంలో మన కర్తవ్యం ఎంత ప్రధానమో, మనం ఎప్పుడూ గుర్తుంచుకోవాలి. భూమిని దైవంగా భావించి, దానిని సంరక్షిస్తే, అది మన సమాజానికి మరియు భవిష్యత్ తరాలకు మేలు చేస్తుంది.