పగిలిన పీఠం ఆశీర్వాదం

సూర్యోదయం, ఆకాశంలో సూర్యుడు నీలం పైరంగు పసుపు బరువుతో శబ్దం చేస్తూ వెలిగుతాడు. రాత్రి జడుసూయకి వెలుగునిస్తూ, లైటింగ్ పూర్వమైన బాటలు లేకుండా ఉంటుంది. ఈ సమయంలో, ఒక పేద భక్తుడు సంతోషం లేని మూడువర్గాలను తీసుకొని, శివుడి ఆలయానికి పయనించాడు. ఆలయం, కప్పల భూమి, స్వచ్ఛమైన పగిలిన పీఠాలతో కప్పబడి ఉంది. ఆలయానికి వచ్చే భక్తులు సాధారణంగా అందమైన పీఠాలను, పండితులను, నెమలి పూవులను మరియు స్వచ్ఛమైన అనుగ్రహాలను తెస్తారు.

కానీ, ఆ రోజు, శివుని పూజ కోసం వచ్చిన భక్తుడి పీఠం పగిలింది. ఆ భక్తుడి పేరు శివరామ్. అతడు ఒక పేద రైతు. అతని జీవనం రాతలు త్రాగి, కష్టపడుతూ, చిన్న వ్యవసాయాన్ని నిర్వహిస్తూ నడుస్తుంది. ప్రతి రోజు, అతడు పూజకు ఆలయానికి వెళ్లడం పేదావస్థల నాటి దైవ సేవ మాత్రమే. ఈ రోజు కూడా, అతను అత్యంత అగన్యమైన స్థితిలో ఉంది. అతని ఇల్లు గోపురం, పండుగ వస్త్రాలు మరియు అలంకరణల కొరతతో నిండినట్టు ఉంది.

పాదాలు రాతలు కింద బ్లిస్ట్‌గా ఉన్నవి, ఇది కూడా చందమామ కోసం సిద్ధంగా ఉన్న పద్ధతిలో పని చేసే అవకాశం లేని పరిస్థితి. శివరామ్ ఆలయాన్ని చేరుకున్నాడు. ఆ రోజు ఆలయం జనసమ్మర్ధంగా ఉండేది. పూజారి, ఇంతకు ముందు, పూజా కార్యక్రమంలో ప్రేరణ పొందడం కోసం ఎంతోగా పరిగణించే వారికి, పూజా పీఠాలను అందిస్తున్నారు. భక్తులు విభిన్న రకాల బలిప్రదానాలు, పూజా వస్త్రాలు తీసుకొస్తున్నారు.

ఈ సమయానికి, శివరామ్ అంగీకారమైనట్లుగా, తన పేగులతో పగిలిన పీఠాన్ని తీసుకొచ్చాడు. అది జ్ఞాపకాన్ని సాధారణంగా నిలబడింది, సాకారం పూజారికి, మరియు శివుని అనుగ్రహం పొందడం కోసం మానసికంగా తన భక్తిని ప్రకటించాడు. పూజారి వర్గం, తగినతను మరియు శిష్యులవర్గాన్ని పరిగణిస్తూ, పగిలిన పీఠం పై ఒక సమసమానం కలిగి పూజించాలని ప్రామాణికంగా నిర్ణయించారు.

అతనికి అత్యంత పేదస్థితిలో మానసిక శాంతిని తెలియజేసేందుకు సామాన్యమైన ఇబ్బంది లేకపోతే, చక్కగా స్వీకరించవచ్చు అని అర్థం చేసుకున్నాడు. అయితే, ఈ సమయంలో పూజారి ఒక ప్రశ్న వేసాడు: "ఇది అందించడానికి తగినతం ఉంది?" శివరామ్ ఆనందంగా మరియు అలసిపోయిన పూర్వమైన పీఠాన్ని ధారపోసినట్లుగా సాగించిన పద్ధతిని వివరిస్తూ, పరిమితమైన ఆరాధనలో భాగంగా, ప్రామాణికత లేకపోతే పర్వతరాజిని మరింత మందగించినా, పేదతనాన్ని తగ్గించే విధంగా తీసుకుంటూ, అతను లాభపడడం కోసం శివుని ధ్యానం చేయవచ్చు.

శివరామ్ తన పగిలిన పీఠాన్ని పూజారికి చూపించాడు. పూజారి అప్పుడు దానిని చూసి, అవమానంగా, ఖండించినట్లుగా, మరియు అసంతృప్తిగా చూపించాడు. అతనికి శివరామ్ యొక్క అవస్థను పరిగణించడానికి ఎలాంటి స్వాభావికమైన ఆచారాన్ని అనుసరించలేదు, కానీ సామాన్యమైన పీఠం ఒక ధారుణం అని భావించాడు.

ఈ సమయంలో, పాళ్కురికి సోమనాథుడు ఆలయంలో ప్రవేశించాడు. అతను అన్నీ చూసి, శివరామ్ యొక్క వేదనను చూశాడు. సోమనాథుడు తన దివ్యమైన కంటివలె చూస్తూ, శివరామ్ యొక్క పద్ధతిని మరియు భక్తిని అర్థం చేసుకున్నాడు. సోమనాథుడు పగిలిన పీఠాన్ని శివునికి సమర్పించినప్పుడు, దాని గురించి విచారణ చేయలేదు. సోదర పద్ధతుల మరియు ఆధ్యాత్మిక గమ్యాలను ఏకీకృతంగా తీసుకొని, దానిని పూజ చేశాడు.

పదేపదే, పూజా ముగిసినప్పుడు, సోమనాథుడు శివరామ్ ని సమీపంలోకి తీసుకున్నాడు. అతనికి సద్గతిని సన్మానించడానికి, పూర్వపు ఆశీర్వాదం ఇచ్చాడు. "తువత, నీ భక్తి నిజమైనది మరియు నిజమైనది. శివుని మానసిక సేవకు కొంతమాత్రం మానసిక శాంతి కలిగి ఉంటే, నీదైన మార్గం నిజమైనది. ఈ పగిలిన పీఠం శివుని కొరకు ఎంతగానో ప్రియమైనదిగా ఉంటుంది." శివరామ్ ముచ్చటగా, ఆనందంగా మరియు విశ్వాసంగా పగిలిన పీఠాన్ని తిరిగి తీసుకొని, శివుని పూజలో క్రమశిక్షణ మరియు ధ్యానం కొనసాగించాడు.

సోమనాథుడు తన గౌరవాన్ని అందించిన తరువాత, శివరామ్ యొక్క నిజమైన ఆరాధన, భక్తి మరియు దైవ సేవతో పాటు తన సాధన క్రమాన్ని కొనసాగించాడు. ఆ తర్వాత శివరామ్ తన జీవితం ధ్యానంలో మరింత అభివృద్ధి చేయడంతో పాటు, తన ఆధ్యాత్మిక నైతికతను పెంపొందించి, ఇతరులను కూడా ప్రేరేపించాడు. ఆలయం, నేరస్థితి, భక్తి, ధర్మం మరియు పరమాత్మ తత్వాన్ని వ్యక్తిగతంగా అభ్యసించి, తన పూర్వాలను సాధన చేస్తూ, ఈ అనుభవాన్ని మరింతగా వివరించడానికి అందరికీ చెప్పాడు.

పగిలిన పీఠం అంచనా, శివరామ్ యొక్క జీవితానికి అనేక పాఠాలను మరియు స్ఫూర్తిని అందించడానికి, మరియు సోమనాథుడి దివ్యమైన ఆశీర్వాదం ద్వారా, నిజమైన భక్తి, ఆధ్యాత్మికత మరియు మనసు విశ్రాంతి యొక్క విలువను పాఠముగా ఉపయోగించి, పరమాత్మ విధానాన్ని పరిచయం చేయడం మొదలుపెట్టింది.

ఈ కథ, నిర్లక్ష్యంగా వుండే అనుభవాలను, నాణ్యతను కాపాడే అనుగ్రహాన్ని, మరియు భక్తి యొక్క సాన్నిహిత్యాన్ని ప్రతిబింబిస్తుంది.