రాయడం మాటలు కాదు

ఒకసారి శ్రీకృష్ణదేవరాయల ఆస్థానానికి ఒక పండితుడు వచ్చి, "ఎవరెంత తొందరగా పద్యము చెప్పినను, నేను గంటనూ ఆపకుండ ఆ క్షణమే రాసెదను" అని సవాలు చేశాడు. రామలింగడు లేచి, "పండితవరేణ్యా! నేనొక పద్యం చదివెదను. దానిని నేను చెప్పినంత వేగముగానూ వ్రాసెదరా?" అని అడిగాడు. పండితుడు నవ్వుతు, "ఓ" అని సమ్మతించాడు, గంటనూ, తాళపత్రాలు తీస్తూ.

రామలింగడు పండితుని సమ్ముఖంలో ఈ విధంగా పద్యాన్ని చదివాడు.

తవ్వట బాబా తలపై పువ్వుట జాబిల్లి

వల్వ బూదిట చేదే బువ్వట

రామలింగడు పద్యం చదివిన తీరుకు పండితుడు ఆశ్చర్యపోయాడు. అతను మొదటి పదాన్ని రాసేటప్పటికే తెల్లబోయి, అస్పష్టంగా ఉండటంతో, అతని గంట కదలలేదు.

(నిజానికి, రామలింగడు వింత ధ్వనులతో మరియు విచిత్ర శబ్దాలతో పద్యాన్ని చదివాడు, అందుకే రాసే ప్రయత్నంలో పండితుడు విఫలమయ్యాడు.) తన ఓటమిని అంగీకరించి, పండితుడు సభను విడిచాడు. పద్యానికి తాత్పర్యం

తలమీద పువ్వు - చందమామ

బట్టలు - బూడిద

ఆహారం - చేదు (గరళం)

ఇల్లు - శ్మశానం

అట్టి శివునకు నమస్కారములు

ఈ విధంగా, రామలింగడు తన సమయోచితతతో పండితుడికి గుణపాఠం నేర్పాడు.